هالیوود؛ از شهرک‌سازی تا مرکز صنعت سینما

هالیوود چیست؟

هالیوود، که گاهی به‌طور غیررسمی با لقب «تینسل‌تاون» (Tinseltown) شناخته می‌شود، یکی از محله‌ها و مناطق معروف شهر لس‌آنجلس در ایالت کالیفرنیاست. این منطقه در بخش مرکزی شهرستان لس‌آنجلس قرار دارد و نام آن به‌نوعی به نمادی از صنعت فیلم‌سازی آمریکا تبدیل شده است؛ تا جایی که وقتی کسی از «هالیوود» صحبت می‌کند، معمولاً منظورش کل دنیای سینمای ایالات متحده و افراد مشهور مرتبط با آن است.

هالیوود میزبان برخی از بزرگ‌ترین و مشهورترین استودیوهای فیلم‌سازی جهان است؛ از جمله سونی پیکچرز، والت دیزنی استودیوز، پارامونت پیکچرز، برادران وارنر و یونیورسال پیکچرز که در داخل یا در نزدیکی این منطقه قرار دارند.

هالیوود در سال ۱۹۰۳ به‌عنوان یک شهر مستقل ثبت شد، اما در سال ۱۹۱۰ بخش‌های شمالی و شرقی آن با شهر لس‌آنجلس ادغام شدند. تنها چندی بعد، صنعت نوپای سینما که به‌سرعت در حال رشد بود، به این منطقه مهاجرت کرد و از آن زمان تاکنون، هالیوود به مرکز اصلی تولید فیلم و سرگرمی در آمریکا و حتی جهان تبدیل شده است.

امروزه، هالیوود نه تنها یک منطقه جغرافیایی، بلکه یک مفهوم فرهنگی است؛ مفهومی که نماد شهرت، خلاقیت، زرق‌وبرق، و گاه حاشیه‌های فراوان است. اینجا جایی‌ست که رؤیاها ساخته می‌شوند، ستاره‌ها شکل می‌گیرند و داستان‌هایی که مردم سراسر دنیا را مجذوب می‌کنند، جان می‌گیرند.

تاریخچه هالیوود

هالیوود قبل از آمدن سینما

توسعه اولیه هالیوود

در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، هالیوود از یک منطقه روستایی با زمین‌های کشاورزی به تدریج به منطقه‌ای مدرن و در حال توسعه تبدیل شد. در آن دوران، چهره‌هایی چون H. J. Whitley، از پیشگامان توسعه املاک و مستغلات، نقشی کلیدی در شکل‌گیری ساختار شهری این منطقه داشتند.

ویتلِی در یکی از اقدامات مهم خود، مزرعه‌ای به وسعت ۴۸۰ جریب (حدود ۱.۹ کیلومتر مربع) به نام E.C. Hurd را خریداری کرد. او قصد داشت شهری مدرن بنا کند و برای پیشبرد ایده‌هایش، با افرادی چون ژنرال هریسون گری اوتیس (ناشر روزنامه لس‌آنجلس تایمز) و ایوار وید (از بازرگانان سرشناس) رایزنی کرد.

در همین دوره، داییدا ویلکاکس، زنی تأثیرگذار در توسعه هالیوود، قطعه زمینی را اهدا کرد تا منطقه رشد پیدا کند. او نام “Hollywood” را از یک دوست ساکن ایالت ایلینوی شنیده بود و به‌دلیل خوش‌آهنگی این نام و باور به خوش‌شانسی آن، آن را به همسرش هاروی ویلکاکس پیشنهاد داد. در نهایت، این نام در آگوست ۱۸۸۷ به‌صورت رسمی ثبت شد و در نقشه‌های منطقه جای گرفت.

تا سال ۱۹۰۰، هالیوود حالا دیگر دارای اداره پست، روزنامه محلی، یک هتل، و دو بازار بود. لس‌آنجلس در آن زمان حدود ۱۰۲٬۰۰۰ نفر جمعیت داشت و تنها ۱۶ کیلومتر با هالیوود فاصله داشت؛ فاصله‌ای که از میان تاکستان‌ها، مزارع جو، و باغ‌های مرکبات عبور می‌کرد. البته مسیر رفت‌وآمد آسان نبود — تنها یک خط تراموای ساده از خیابان پراسپکت (که بعدها به بولوار هالیوود تغییر نام داد) عبور می‌کرد و رسیدن از لس‌آنجلس به هالیوود گاهی دو ساعت طول می‌کشید. در همین زمان، یکی از ساختمان‌های بسته‌بندی میوه‌های مرکبات به اصطبل اسب تبدیل شد تا حمل‌ونقل در منطقه بهبود یابد.

در سال ۱۹۰۲، هتل هالیوود (Hollywood Hotel) به همت ویتلی افتتاح شد. او این هتل را در زمین‌های غربی خیابان هایلند و در کنار خیابان خاکیِ پراسپکت ساخت، تا بتواند خریداران زمین را جذب کند. با اینکه خیابان هنوز آسفالت نشده بود، اما مرتب شن‌ریزی و صاف می‌شد. این هتل به‌سرعت به یکی از مراکز اجتماعی و فرهنگی منطقه تبدیل شد و برای سال‌ها، خانه‌ی ستاره‌های سینما و افراد برجسته بود.

ویتلِی با تأسیس شرکت Los Pacific Boulevard and Development Company، یکی از نخستین مناطق مسکونی با نام Ocean View Tract را طراحی و به فروش رساند. او برای گسترش امکانات رفاهی، هزاران دلار برای نصب سیستم برق‌رسانی و چراغ‌های خیابانی در خیابان پراسپکت هزینه کرد، بانکی ساخت، و حتی جاده‌ای از میان تنگه کاهوِنگا (Cahuenga Pass) احداث کرد تا دسترسی به منطقه آسان‌تر شود.

در نهایت، بخش عمده‌ای از زمین‌هایی که ویتلی توسعه داد، در اطراف خیابان هایلند متمرکز بود. یکی از معروف‌ترین پروژه‌های او، منطقه مسکونی Whitley Heights بود که در سال ۱۹۱۸ ساخته شد و به افتخار خودش نام‌گذاری شد. این منطقه بعدها به عنوان یکی از اولین محله‌های ستاره‌های هالیوود شناخته شد.

از جمله ساختمان‌های شاخص این دوران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• هتل گلن-هالی، دومین هتل ساخته‌شده در هالیوود، در دهه ۱۸۹۰ در تقاطع خیابان یوکا ساخته شد.

• ویلا لاس کولیناس، بنای تاریخی با معماری مأموریتی، ساخته‌شده در سال ۱۹۲۲ توسط چارلز ای. توبِرمن.

• ساختمان ال کابرّیو (El Cabrillo)، اثر تاریخی معماری اسپانیایی، ساخته‌شده در سال ۱۹۲۸ توسط سیسیل بی. دومیل، کارگردان افسانه‌ای سینمای کلاسیک.

تأسیس رسمی شهر هالیوود و ادغام با لس‌آنجلس

هالیوود در تاریخ ۱۴ نوامبر ۱۹۰۳ با رأی‌گیری عمومی به‌عنوان یک شهر مستقل ثبت شد. در این رأی‌گیری، ۸۸ نفر موافق و ۷۷ نفر مخالف بودند؛ یعنی با اختلاف اندکی، هالیوود به‌صورت رسمی به‌عنوان یک شهرداری مستقل به ثبت رسید.

مدت کوتاهی پس از این اتفاق، در تاریخ ۳۰ ژانویه ۱۹۰۴، رأی‌گیری دیگری برگزار شد که در آن مردم تصمیم گرفتند فروش نوشیدنی‌های الکلی را (به‌جز برای مصارف دارویی) در محدوده شهر ممنوع کنند. این ممنوعیت شامل هتل‌ها و رستوران‌ها نیز می‌شد؛ به‌طوری که هیچ‌یک اجازه نداشتند نوشیدنی الکلی قبل یا بعد از غذا سرو کنند.

اما تنها چند سال بعد، مسئله‌ای بزرگ بر سر راه این شهر کوچک قرار گرفت: تأمین آب و فاضلاب. زیرساخت‌های هالیوود برای رشد سریع جمعیت و گسترش شهری کافی نبود. بنابراین، در سال ۱۹۱۰، ساکنان هالیوود تصمیم گرفتند که با شهر بزرگ‌تر و پیشرفته‌تر لس‌آنجلس ادغام شوند. این ادغام با هدف دسترسی به منابع آبی پایدار و اتصال به شبکه فاضلاب شهری لس‌آنجلس صورت گرفت.

با ادغام رسمی با لس‌آنجلس، تغییرات گسترده‌ای در نام‌گذاری خیابان‌ها و شماره‌گذاری آن‌ها اعمال شد. به‌عنوان مثال:

• خیابان «پراسپکت اَوِنیو (Prospect Avenue)» که محور اصلی شهر بود، به Hollywood Boulevard (بولوار هالیوود) تغییر نام یافت.

• سیستم شماره‌گذاری نیز هماهنگ با ساختار شهری لس‌آنجلس اصلاح شد. برای نمونه، آدرس ۱۰۰ Prospect Avenue (در تقاطع خیابان ورمانت) به ۶۴۰۰ Hollywood Boulevard تغییر پیدا کرد.

• همچنین، آدرس ۱۰۰ Cahuenga Boulevard (در تقاطع با هالیوود بولوار) به ۱۷۰۰ Cahuenga Boulevard تبدیل شد.

این ادغام، زمینه‌ساز تحولی بزرگ در آینده هالیوود شد؛ چرا که با اتصال به منابع گسترده‌تر شهری، امکان توسعه سریع‌تر زیرساخت‌ها، حمل‌ونقل، و در نهایت شکل‌گیری صنعت سینمای مدرن در این منطقه فراهم آمد.

آغاز صنعت سینما در هالیوود

اولین استودیو فیلم در هالیوود

تا سال ۱۹۱۲، بسیاری از شرکت‌های بزرگ فیلم‌سازی تصمیم گرفتند دفاتر تولید خود را از شرق آمریکا به سمت غرب و حوالی لس‌آنجلس منتقل کنند. دلیل اصلی این مهاجرت، چیزی فراتر از آفتاب درخشان کالیفرنیا بود.

در اوایل قرن بیستم، بیشتر حق امتیازهای تجهیزات و دوربین‌های فیلم‌برداری در اختیار شرکت «Motion Picture Patents Company» متعلق به توماس ادیسون در ایالت نیوجرسی بود. این شرکت با قدرت قانونی بالا، علیه بسیاری از فیلم‌سازان مستقل شکایت می‌کرد و مانع از ادامه فعالیت آن‌ها می‌شد. به همین دلیل، بسیاری از فیلم‌سازان برای فرار از محدودیت‌های قانونی ادیسون به لس‌آنجلس مهاجرت کردند، جایی که اجرای این حق امتیازها دشوارتر بود.

علاوه بر آزادی بیشتر، لس‌آنجلس مزایای طبیعی و اقتصادی متعددی داشت:

• آب‌وهوای آفتابی و پایدار، که امکان فیلم‌برداری در تمام طول سال را فراهم می‌کرد؛

• تنوع جغرافیایی شامل کوهستان، دشت و سواحل، که لوکیشن‌های متنوعی را در فاصله کوتاه در اختیار فیلم‌سازان قرار می‌داد؛

• و زمین‌های ارزان‌قیمت که ساخت استودیوها را مقرون‌به‌صرفه می‌کرد.

در این فضا، فیلم‌سازی به‌سرعت در منطقه هالیوود گسترش یافت. کارگردان معروف، دی. دبلیو. گریفیث (D. W. Griffith)، نخستین فیلم داستانی در هالیوود را در سال ۱۹۱۰ با عنوان In Old California برای شرکت Biograph ساخت. این فیلم کوتاه تنها ۱۷ دقیقه بود اما شروعی نمادین برای یک انقلاب سینمایی محسوب می‌شود.

نخستین استودیوی رسمی هالیوود در اوایل سال ۱۹۱3 در خیابان فورموزا تأسیس شد. البته پیش از آن، در اکتبر ۱۹۱۱ شرکت Nestor Film Company که وابسته به شرکت Centaur Film Company در نیوجرسی بود، نخستین پایگاه فیلم‌سازی را در ساختمانی در آدرس 6121 Sunset Boulevard (نزدیک تقاطع خیابان گاور) راه‌اندازی کرده بود.

به‌مرور، چهار استودیوی بزرگ:

• پارامونت (Paramount)

• وارنر برادرز (Warner Bros.)

• آر.کی.او. (RKO)

• کلمبیا پیکچرز (Columbia)

دفاتر مرکزی خود را در هالیوود تأسیس کردند. در کنار آن‌ها، ده‌ها استودیوی کوچک‌تر و شرکت‌های اجاره تجهیزات فیلم‌برداری نیز به وجود آمدند.

تا دهه ۱۹۲۰، سینما به پنجمین صنعت بزرگ آمریکا تبدیل شده بود، و در دهه ۱۹۳۰، استودیوها ساختار «یکپارچه عمودی» پیدا کردند؛ یعنی فرآیند تولید، پخش و نمایش فیلم‌ها به‌طور کامل تحت کنترل همان شرکت‌ها بود. این ساختار باعث شد هالیوود سالانه حدود ۶۰۰ فیلم سینمایی تولید کند!

به‌واسطه همین شکوه و زرق و برق، هالیوود لقب‌های نمادینی همچون:

• “Tinseltown” به معنای «شهر زرق و برق»

• و “Dream Factory” یا «کارخانه رؤیاها»

را از آنِ خود کرد و به یکی از نمادهای جهانی سرگرمی و خیال‌پردازی تبدیل شد.

توسعه‌های بعدی در هالیوود

در سال ۱۹۲۳، تابلوی معروف HOLLYWOODLAND در تپه‌های هالیوود (Hollywood Hills) نصب شد. هدف از ساخت این تابلو، تبلیغ پروژه مسکونی متعلق به توسعه‌دهندگان املاک، وودراف (Woodruff) و شولتس (Shoults) بود. این تابلو در ابتدا صرفاً جنبه تبلیغاتی داشت و قرار نبود دائمی باشد.

اما در سال ۱۹۴۹، اتاق بازرگانی هالیوود قراردادی با شهرداری لس‌آنجلس بست تا این تابلو بازسازی و مرمت شود. بر اساس این قرارداد، واژه LAND از پایان نام حذف شد تا نام «هالیوود» به‌عنوان نمادی برای منطقه سینمایی و فرهنگی شناخته شود، نه صرفاً یک پروژه املاک.

در دهه ۱۹۵۰ میلادی، ایالت کالیفرنیا ساخت بزرگراه هالیوود (Hollywood Freeway) را در بخش شمال‌شرقی هالیوود آغاز کرد؛ اقدامی که موجب تسهیل رفت‌وآمد ولی در عین حال تغییرات زیادی در بافت شهری این منطقه ایجاد کرد.

در همین دوران، یعنی در سال ۱۹۵۶، ساختمان نمادین Capitol Records در خیابان واین (Vine Street) و کمی بالاتر از بلوار هالیوود ساخته شد. این ساختمان به شکل برج مدور طراحی شده و شباهت زیادی به مجموعه‌ای از صفحه‌های موسیقی روی هم دارد. این برج به‌عنوان یکی از نخستین استودیوهای ضبط موسیقی در آمریکا شناخته می‌شود که تا امروز هم فعال است.

در سال ۱۹۵۸، طرحی با عنوان «پیاده‌روی مشاهیر هالیوود» (Hollywood Walk of Fame) آغاز شد تا یادبودی باشد برای هنرمندان، بازیگران، موسیقی‌دانان و دیگر چهره‌های اثرگذار در صنعت سرگرمی. این پیاده‌رو با ستاره‌های معروفش در تاریخ ۸ فوریه ۱۹۶۰ به‌طور رسمی افتتاح شد و به یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری لس‌آنجلس تبدیل گشت.

در سال ۱۹۸۴، منطقه تجاری و سرگرمی Hollywood Boulevard در فهرست ثبت ملی اماکن تاریخی ایالات متحده (National Register of Historic Places) قرار گرفت؛ اقدامی که جایگاه تاریخی و فرهنگی این خیابان را رسمی کرد.

در ژوئن ۱۹۹۹، مترو لاین قرمز لس‌آنجلس (Red Line) به سمت هالیوود و در ادامه به دره سان‌فرناندو توسعه یافت. ایستگاه‌هایی مانند:

• Hollywood/Western

• Hollywood/Vine

• Hollywood/Highland

در امتداد بلوار هالیوود ساخته شدند و دسترسی به این منطقه را برای عموم مردم ساده‌تر کردند.

در نهایت، سالن دالبی (Dolby Theatre) که ابتدا با نام Kodak Theatre شناخته می‌شد، در سال ۲۰۰۱ در مرکز خرید Hollywood & Highland Center افتتاح شد. این سالن، از آن زمان تاکنون، میزبان مراسم سالانه جوایز اسکار (Academy Awards) است. جالب است بدانید که محل فعلی این سالن همان جایی است که هتل هالیوود (Hollywood Hotel) سابق، یکی از بناهای نمادین گذشته منطقه، قرار داشت.

نوسازی و احیای هالیوود

در دهه ۱۹۸۰، محله هالیوود با افت شدید اجتماعی و اقتصادی مواجه شد. نرخ جرم و جنایت افزایش یافت، مواد مخدر به معضلی جدی تبدیل شد و فقر فزاینده برخی از ساکنان باعث شد که بسیاری از نمادهای فرهنگی و معماری این منطقه در معرض تخریب قرار بگیرند. حتی برخی از بناهای تاریخی که زمانی جزء افتخارات هالیوود بودند، تهدید به نابودی شدند.[29]

یکی از نمونه‌های قابل توجه در روند احیای این منطقه، مجموعه Columbia Square در گوشه شمال‌غربی تقاطع سان‌ست بلوار و خیابان گوور (Sunset & Gower) است. این مجتمع که با سبک آرت دکو (Art Deco) در سال ۱۹۳۸ ساخته شده، زمانی مقر اصلی شبکه CBS در هالیوود بود.

اما در ادامه، در پروژه‌ای به ارزش ۴۲۰ میلیون دلار که شامل ساخت دفاتر اداری، واحدهای مسکونی و فضاهای تجاری بود، Columbia Square در سال ۲۰۱۴ بازسازی و احیا شد. در این پروژه، شبکه‌های معروف تلویزیونی مانند MTV، Comedy Central، BET و Spike TV دفاتر خود را به این مجتمع منتقل کردند و به این ترتیب، Columbia Square به مرکز نسل جدیدی از تولیدکنندگان رسانه و محتوای تصویری تبدیل شد.[30]

از اوایل دهه ۲۰۰۰، نوسازی هالیوود با سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و حمایت‌های دولتی شتاب بیشتری گرفت. این فرایند که به آن gentrification یا «بازآفرینی شهری از طریق ارتقاء بافت اقتصادی و اجتماعی» گفته می‌شود، باعث شد چهره خیابان‌های هالیوود به‌مرور تغییر کند.[31][32][33]

تا سال ۲۰۱۶، بیش از ۱۲۰۰ اتاق هتل جدید در هالیوود ساخته شد؛ هتل‌هایی که هم گردشگران و هم حرفه‌ای‌های صنعت فیلم و تلویزیون را جذب می‌کنند. همچنین در سال ۲۰۱۹، بیش از ۴۰۰۰ واحد مسکونی جدید به تصویب رسید و بیش از ۳۰ پروژه عمرانی شامل برج‌ها و مجتمع‌های مسکونی و تجاری در کلاس‌های کم‌ارتفاع تا میان‌مرتبه آغاز شد.[34]

اطلاعات تکمیلی:

• در کنار پروژه‌های ساختمانی، افزایش امنیت اجتماعی، توسعه حمل‌ونقل عمومی و احیای فضاهای فرهنگی مانند سالن‌های تئاتر قدیمی (مانند El Capitan و Egyptian Theatre) نقش مهمی در ارتقاء جایگاه منطقه داشته‌اند.

• Hollywood & Highland Center که میزبان سالن دالبی (محل برگزاری مراسم اسکار) است، خود یکی از پروژه‌های موفق نوسازی است که با حضور برندهای بین‌المللی و فضاهای عمومی جذاب، گردشگران را جذب می‌کند.

• بازسازی پیاده‌روی مشاهیر (Hollywood Walk of Fame) و نورپردازی مجدد خیابان‌ها، بخشی از سیاست‌های شهرداری برای افزایش جذابیت و کاهش جرم در ساعات شب بود.

• پروژه‌های فناوری‌محور نیز به نوسازی هالیوود کمک کرده‌اند. با حضور شرکت‌هایی مانند Netflix، Amazon Studios و Technicolor در اطراف هالیوود، این منطقه به قطب جدیدی از فناوری‌های رسانه‌ای تبدیل شده است.

جنبش جدایی هالیوود از لس‌آنجلس

در سال ۲۰۰۲، برخی از رای‌دهندگان هالیوود کمپینی را برای جدایی این منطقه از لس‌آنجلس و تبدیل آن به یک شهرداری مستقل آغاز کردند. در ماه ژوئن همان سال، شورای نظارت شهرستان لس‌آنجلس رفراندوم‌های جدایی برای هالیوود و دره سن فرناندو را در رای‌گیری قرار داد. برای اینکه این رفراندوم‌ها تصویب شوند، نیاز بود که اکثریت رای‌دهندگان در هر یک از این دو منطقه جدید و همچنین اکثریت رای‌دهندگان در تمام لس‌آنجلس موافقت خود را با این جدایی اعلام کنند.

در انتخابات نوامبر ۲۰۰۲، هر دو طرح جدایی با اکثریت قاطع آراء در سطح شهر لس‌آنجلس شکست خوردند.[35]

اطلاعات تکمیلی:

• دلایل جنبش جدایی: حامیان جدایی هالیوود استدلال می‌کردند که این منطقه، به دلیل شهرت جهانی خود و ویژگی‌های خاص فرهنگی و اقتصادی، شایسته یک دولت مستقل است که بتواند به‌طور بهتر و کارآمدتری بر نیازهای محلی نظارت کند. برخی از مسائل مربوط به مالیات‌ها، خدمات شهری، و منابع مالی که هالیوود از آنها بهره‌مند نمی‌شد، به این جنبش دامن زده بود.

• حرکت جدایی در مقابل تاریخچه سیاسی هالیوود: پیش از این، هالیوود که در سال ۱۹۰۳ به‌عنوان یک شهرداری مستقل تأسیس شده بود، در سال ۱۹۱۰ با لس‌آنجلس ادغام شد. این تصمیم بیشتر به دلیل نیاز به منابع آبی و خدمات شهری اتخاذ شد. جنبش جدایی در سال ۲۰۰۲ در واقع تلاشی بود تا هالیوود دوباره به‌عنوان یک منطقه خودمختار عمل کند.

• واکنش مردم: علی‌رغم حمایت برخی گروه‌ها، این جنبش با مخالفت شدید اکثریت مردم لس‌آنجلس روبرو شد. مخالفان ادعا می‌کردند که جدایی هالیوود باعث افزایش شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی در سطح شهر خواهد شد و مسائل مشترک همه مناطق را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

• پیامدهای سیاسی: شکست جنبش جدایی در سال ۲۰۰۲ باعث شد که موضوع جدایی هالیوود از لس‌آنجلس در نهایت از دستور کار سیاسی خارج شود. با این حال، این اتفاق همچنان به‌عنوان یک مورد جالب و بحث‌برانگیز در تاریخ سیاسی و اجتماعی هالیوود و لس‌آنجلس باقی مانده است.