سئول؛ پایتخت پرجنب‌ و جوش کره جنوبی

سئول، پایتخت مدرن کره جنوبی

سئول (به کره‌ای: 서울)، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کره‌ جنوبی است. این شهر، در کنار کلان‌شهر اینچئون و استان گیونگ‌گی، ناحیه‌ی پایتختی سئول را تشکیل می‌دهد و از نظر جمعیت، در رتبه‌ی شانزدهم شهرهای بزرگ جهان قرار دارد. ناحیه‌ی پایتختی سئول، میزبان نیمی از جمعیت ۵۰٫۲۲ میلیون نفری کشور و حدود ۶۷۸٬۱۰۲ نفر از ساکنان خارجی است. جمعیت خودِ شهر سئول نیز حدود ۱۰ میلیون نفر برآورد شده است.

زیرساخت‌های این شهر بسیار پیشرفته‌اند؛ برای نمونه، متروی سئول با جابه‌جایی سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون مسافر، سومین شبکه‌ی بزرگ مترو در جهان به‌شمار می‌رود.

از جمله رویدادهای جهانی مهم برگزارشده در این شهر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• میزبانی بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۸
• میزبانی جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲

نگاهی به گذشته سئول

سئول بیش از دو هزار سال قدمت دارد و از سکونتگاه‌های اصلی منطقه به شمار می‌رود. بنای اولیه‌ی این شهر به حدود ۱۸ سال پیش از میلاد بازمی‌گردد.

در دوره‌ی پادشاهی بکجه (۱۸ ق.م. – ۶۶۰ ب.م)، این منطقه پایتخت یکی از سه پادشاهی بزرگ کره بود. بعدها نیز در دوران سلسله‌ی چوسان (۱۳۹۲–۱۹۱۰)، سئول به عنوان پایتخت انتخاب شد.

پس از تأسیس جمهوری کره (کره جنوبی) در سال ۱۹۴۸، سئول مجدداً پایتخت کشور شد. جالب است بدانید که واژه‌ی «سئول» در زبان کره‌ای، خود به معنای «پایتخت» است.

ویژگی‌های جغرافیایی و آب‌وهوایی سئول

سئول در شمال غربی کشور کره‌ی جنوبی، بر کناره‌ی رودخانه‌ی هان (Han River) و در فاصله‌ی حدود ۳۱ کیلومتری از بندر اینچئون و ۴۰ کیلومتری مرز کره‌ی شمالی قرار گرفته است. این شهر، مهم‌ترین مرکز تجاری، فرهنگی، تولیدی و اداری کره جنوبی به‌شمار می‌رود.

جدول مشخصات جغرافیایی سئول:

ویژگی‌های برجسته‌ی سئول

سئول با تاریخ غنی و معماری سنتی در کنار زیرساخت‌های مدرن، شهری جذاب برای گردشگران و پژوهشگران است. مهم‌ترین ویژگی‌های آن عبارت‌اند از:

• دیوار تاریخی شهر: ساخته‌شده در دوران چوسان، شامل چهار دروازه اصلی و چهار دروازه فرعی.
• پارک نامسان: شامل برج ناقوس‌داری با ناقوس برنزی مربوط به سال ۱۴۶۸ میلادی.
• معماری ترکیبی: تلفیقی از ساختمان‌های سنتی با آسمان‌خراش‌های مدرن.
• دسترسی شهری فوق‌العاده: سیستم حمل‌ونقل کارآمد و مترو پیشرفته.

معماری، شهرسازی و ساختار شهری سئول

سئول توسط رودخانهٔ هان که از شرق به غرب جریان دارد و به دریای زرد می‌ریزد، به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده است. این شهر از نظر اداری به ۲۲ منطقه (gu) تقسیم شده که خود به ۵۲۶ ناحیه زیرمجموعه تقسیم می‌شوند.

مرکزهای تجاری و بازرگانی، عمدتاً در بخش مرکزی و به‌طور فزاینده‌ای در بخش جنوبی رودخانهٔ هان واقع شده‌اند. در حالی‌که کارخانه‌ها بیشتر در بخش غربی سئول، به‌ویژه در ناحیهٔ یانگ دِنگ پو (Yeongdeungpo) متمرکزند، مناطق شرقی شهر عمدتاً شامل محله‌های مسکونی با سطح اقتصادی پایین‌تر هستند.

مناطق شاخص شهری:

شمال شهر: منطقه‌ای کوهستانی با پارک‌های بسیار؛ محل قرارگیری کاخ ریاست جمهوری، مشهور به “خانهٔ آبی” (چونگ وادا).

بازارهای سنتی: دو بازار بزرگ در نزدیکی دروازه‌های تاریخی شهر قرار دارند:

دروازهٔ جنوبی (نامدائه‌مون)

دروازهٔ شرقی (دانگ دِمون)

میونگ‌دانگ (Myongdong): در قلب سئول قرار دارد و به دلیل شباهت به منطقه مد گینزا در توکیو، به «گینزای سئول» معروف است. این منطقه مرکز خرید پوشاک زنانه و محل کلیسای جامع کاتولیک سئول است.

جدول مشخصات مکان‌های مهم سئول

معماری تاریخی و فرهنگی سئول

در ناحیهٔ گانگ دونگ، بقایای نوسنگی آمسا-دونگ در اثر سیل ۱۹۲۵ کشف شدند و گواهی بر قدمت تاریخی سئول‌اند.

در دورهٔ دودمان چوسان، شهر براساس مفاهیم برنامه‌ریزی شهری طراحی شد. پنج کاخ بزرگ در آن دوره بنا گردید:

• چانگ‌دیوک گونگ (ثبت‌شده در میراث جهانی یونسکو – ۱۹۹۷)
• چانگ‌یونگ گونگ
• دیوکسو گونگ
• گیونگ‌بوک گونگ (کاخ اصلی، در حال بازسازی گسترده)
• گیونگ‌هوی گونگ
• همچنین اونهیون گونگ اقامتگاه پدر امپراتور گوجونگ بوده است.

دیوارهای تاریخی اطراف سئول برای حفاظت از شهر ساخته شدند. برخی از این دیوارها و دروازه‌ها هنوز پابرجا هستند:

• دیوار Pungnap Toseong (احتمالاً محل اولیه وایریسونگ)
• دیوار Mongchon Toseong (از دوره باکجه)
• دیوار شهر سئول (ساخته‌شده توسط تائجو، نخستین پادشاه چوسان)

از هشت دروازه اصلی، شش دروازه و بخش زیادی از دیوار هنوز پابرجا هستند. دروازهٔ جنوبی (نامدائه‌مون) که قدیمی‌ترین دروازه چوبی کره بود، پس از آتش‌سوزی ۲۰۰۸ در سال ۲۰۱۳ بازسازی و بازگشایی شد.

اقتصاد سئول

سئول، مرکز سیاسی، تجاری، مالی و صنعتی کرهٔ جنوبی است. بخش‌های شهری و دولتی، از جمله اصلی‌ترین کارفرمایان محسوب می‌شوند. صنایع عمده در این شهر شامل نساجی، پوشاک، تولیدات فلزی، محصولات شیمیایی، مواد غذایی آماده، تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی، ماشین‌آلات و صنایع چاپ است. همچنین، بورس اوراق بهادار کره در جزیرهٔ یوییدو مستقر است.

سئول با دارا بودن ایستگاه راه‌آهن مرکزی، نقطهٔ پایانی خطوط اصلی شمال-جنوب و شرق-غرب کشور است. این شهر همچنین دارای خطوط اتوبوسرانی بین‌شهری و بزرگراه‌های اصلی است. فرودگاه بین‌المللی اینچئون در غرب مرکز سئول قرار دارد.

جمعیت سئول

در سال ۲۰۰۳، جمعیت سئول حدود ۹٬۷۱۴٬۰۰۰ نفر بود، یعنی تقریباً یک‌چهارم جمعیت کل کرهٔ جنوبی. از سال ۱۹۴۵، روند مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها افزایش یافت و سئول بیشترین سهم از این مهاجرت‌ها را داشت. جمعیت این شهر پس از جنگ کره (۱۹۵۰–۱۹۵۳) به سرعت افزایش یافت:

رشد جمعیت در سئول

در سال ۱۹۹۵، تراکم جمعیت سئول حدود ۱۶٬۹۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع بود. این افزایش جمعیت فشارهای بسیاری بر زیرساخت‌های شهری وارد کرده که شامل موارد زیر است:

• تراکم بالای ترافیک
• کمبود مسکن
• آلودگی هوا و آب
• صدا و تصادفات شهری

مترو سئول که از سال ۱۹۷۴ آغاز به کار کرده، در سال ۱۹۸۰ گسترش یافت و روزانه بیش از ۵٫۳ میلیون مسافر را جابجا می‌کند. با این حال، همچنان معضلاتی مانند ترافیک و آلودگی به قوت خود باقی است. در دههٔ ۱۹۷۰ ساخت آپارتمان‌ها آغاز شد که امروزه نیمی از خانواده‌های سئول در این مجموعه‌ها زندگی می‌کنند. در دههٔ ۱۹۸۰، دولت با اجرای طرح‌هایی مانند پاکسازی رودخانهٔ هان و تصویب قوانین مقابله با آلودگی، تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت محیط زیست انجام داد. با وجود این، آلودگی ناشی از وسایل نقلیه و صنایع همچنان یکی از چالش‌های اساسی زندگی در سئول است.

فرهنگ و آموزش سئول

سئول، قلب فرهنگی و آموزشی کرهٔ جنوبی، میزبان بیش از ۵۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی است؛ یعنی بیش از یک‌چهارم کل کشور. مهم‌ترین دانشگاه‌های این شهر عبارتند از:

1. دانشگاه ملی سئول (۱۹۴۶)
2. دانشگاه یانسه (۱۸۸۵)
3. دانشگاه زنان Ewha (۱۸۸۶)
4. دانشگاه کره (۱۹۰۵)
5. دانشگاه سانگ‌کیون‌کوان (۱۹۳۸)
6. دانشگاه سوگانگ (۱۹۶۰)
7. دانشگاه چانگ آنگ (۱۹۱۸)

مراکز فرهنگی برجسته سئول:

• موزهٔ ملی کره (آثار هنری و تاریخی)
• موزهٔ ملی علوم (فناوری مدرن)
• کتابخانهٔ ملی کره (بزرگ‌ترین کتابخانه کشور)
• مرکز فرهنگی سی‌جانگ (بزرگ‌ترین مرکز هنرهای نمایشی کشور)
• مرکز هنرهای سنتی کره در منطقهٔ سوچو (نمایش رقص و موسیقی سنتی)

مترو سئول

سامانه متروی سئول یکی از گسترده‌ترین و پیشرفته‌ترین شبکه‌های حمل‌ونقل در جهان است. این مترو نخستین بار در سال ۱۹۷۴ آغاز به کار کرد و تاکنون به یک سیستم عظیم با ۲۰ خط و ۲۵۶ ایستگاه توسعه یافته است. علاوه بر خطوط اصلی، در سال ۲۰۱۱ خط شینبوندانگ نیز به بهره‌برداری رسید که شامل ۱۲ ایستگاه است و به عنوان یکی از سامانه‌های ریلی پرسرعت، خدمات‌رسانی می‌کند.

تفریح و سرگرمی سئول

سئول، با ترکیبی از طبیعت، تاریخ و فرهنگ، گزینه‌های متنوعی برای تفریح و استراحت فراهم کرده است:

1.بیون (باغ اسرارآمیز): این باغ تاریخی که روزگاری محل استراحت خاندان سلطنتی چوسان بوده، اکنون به یک پارک عمومی به وسعت ۳۲ هکتار در شمال کاخ چانگ‌دیوک‌گونگ تبدیل شده است.

2.پارک نامسان: واقع بر کوه نامسان در جنوب مرکز شهر، این پارک میزبان قلعه‌ای با ایوان دیده‌بانی و رستوران است و یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری سئول به‌شمار می‌رود.

3.پارک ساجیک: دارای محراب‌های آیینی مورد استفادهٔ خاندان یی و همچنین معبدی برای تانگون، نیاکان اسطوره‌ای کره‌ای‌ها.

4.پارک پاگودا: محل تاریخی تجمع مردم در جریان اعتراضات اول مارس ۱۹۱۹ علیه استعمار ژاپن.

5.پارک کودکان سئول: محیطی شاد و آموزنده برای کودکان.

6.پارک بزرگ سئول (Seoul Grand Park): شامل باغ وحش بزرگی با بیش از ۴۰۰۰ حیوان از ۱۸۷ گونه متنوع.

مجموعه‌های ورزشی مهم:

خواهرخواندگی با تهران

در سال ۱۳۵۱ شمسی (۱۹۷۲ میلادی)، با سفر غلامرضا نیک‌پی، شهردار وقت تهران به کره جنوبی، توافق‌نامه‌ای برای برقراری روابط خواهرخواندگی میان سئول و تهران امضا شد. این روابط فرهنگی و شهری از آن زمان تاکنون ادامه دارد.

نکته جالب:
در پی این ارتباط، خیابانی در منطقه گانگنام سئول به نام خیابان تهران و خیابانی در تهران نیز به نام خیابان سئول نام‌گذاری شده‌اند. خیابان تهران در سئول امروزه یکی از مراکز مهم اقتصادی کره جنوبی است.