روستای کندوان در استان آذربایجان شرقی و شهرستان اسکو واقع شده است. این روستای منحصربه‌فرد با معماری صخره‌ای خارق‌العاده‌اش، یکی از سه روستای صخره‌ای مسکونی جهان محسوب می‌شود که همچنان حیات اجتماعی در آن جریان دارد.
روستای کندوان کجاست؟
روستای کندوان در استان آذربایجان شرقی در ۲۲کیلومتری شهر اسکو و ۶۲کیلومتری شهر تبریز قرار دارد.
پیشینه تاریخی روستای کندوان
کندوان دارای پیشینه‌ای هفت هزار ساله است و در قرن هفتم هجری توسط ساکنان روستای “حیله ور” که از هجوم مغول‌ها می‌گریختند، شکل گرفت. نام اولیه این روستا “کندجان” (به معنای محل حفظ جان) بوده که به مرور به کندوان تغییر یافته است.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد روستای کندوان
- معماری صخره‌ای: خانه‌های مخروطی شکل که در دل صخره‌های آتشفشانی کنده شده‌اند.
- ثبت آثار ملی: این روستا در سال 1376 با شماره 1857 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
- ثبت جهانی: در سال 2023 توسط سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) به عنوان یکی از بهترین دهکده‌های گردشگری جهان انتخاب شد.
جاذبه‌های گردشگری روستای کندوان
- خانه‌های صخره‌ای: شامل 117 واحد مسکونی فعال با دیوارهایی به ضخامت 2-3 متر
- چشمه آب معدنی: دارای آب زلال با خواص درمانی برای بیماری‌های کلیوی و گوارشی
- مناظر طبیعی: قرارگیری در دامنه‌های کوه سهند با چشم‌اندازهای بی‌نظیر
- صنایع دستی: تولید گلیم، جاجیم و روسری‌های کلاقه‌ای
سوغات روستای کندوان
- خشکبار
- عسل
- لبنیات
- میوه‌های تابستانی
- صنایع دستی
اقتصاد و معیشت روستای کندوان
ساکنان کندوان عمدتاً به فعالیت‌های زیر مشغول هستند:
- دامداری (به دلیل مراتع غنی)
- کشاورزی دیمی
- باغداری
- تولید عسل کوهستان (به عنوان مهم‌ترین سوغاتی)
- گردشگری
شرایط اقلیمی روستای کندوان
- ارتفاع: 2200 متر از سطح دریا
- آب و هوا: (تابستان‌های خنک و مطبوع) / (زمستان‌های سرد با 180 روز یخبندان) / (میانگین دمای سالانه: 10 درجه سانتیگراد)
بهترین زمان سفر به روستای کندوان
اواسط بهار تا اواخر تابستان
آیا در روستای کندوان امکان اقامت در خانه های صخره ای وجود دارد؟
بله، برخی از خانه های روستای کندوان اقامتگاه بومگردی هستند.
چالش‌ها و تهدیدها
- فرسایش طبیعی صخره‌ها
- کاهش جمعیت ساکنین (کمتر از 100 خانوار)
- فشار ناشی از گردشگری کنترل‌نشده
- نیاز به برنامه‌ریزی برای حفاظت پایدار
کندوان به عنوان موزه‌ای زنده از تاریخ و معماری ایرانی، نمونه‌ای بی‌نظیر از همزیستی انسان با طبیعت است. این روستا با جذب سالانه حدود 300 هزار گردشگر، پتانسیل بالایی برای توسعه گردشگری پایدار دارد. حفظ این میراث ارزشمند نیازمند توجه ویژه مسئولان و مشارکت جامعه محلی است.